Daar kom je aangelopen….. met een zeer mooie bos zomerbloemen in je handjes. Ruim tweehonderd meter heb je lopend op je regenlaarsjes zonder moeite afgelegd op het pad naar me toe. Ik moet even slikken…. Wat een verschil! Ik voel me erg dankbaar dat ik je heb mogen ontmoeten in jou nog maar jonge leventje en dit verschil mede heb mogen maken.
En half jaar geleden kwam ik op een best aparte manier met je moeder in contact. Ik ging naar een drogist toe waar ik anders nooit kwam en ook zij ging op dat moment ook naar de drogist waar ze anders niet kwam. We raakten daar in gesprek en op een of andere manier voelde het heel vertrouwd om met elkaar te praten. Ik vertelde dat ik die zondag een workshop pendelen gaf. Je moeder zei ze dat wel interessant vond en we wisselden onze telefoonnummers uit.
Na deze workshop kwam je moeder nog een keer voor een sessie bij me en ze vertelde over jou. Wat voor start jij in je leven hebt gehad en dat je nu nog onder controle bij diverse artsen staat, want je liep nog niet (goed) en praten deed je ook niet op je 2- jarige leeftijd, behalve wat onbekends dat wij als mensen niet verstonden. Je verplaatste je met een soort loopstoel op straat, liep op aangepaste schoentjes en je had thuis nog een knalroze kinderrolstoel staan. Ik heb me tijdens deze sessie mogen afstemmen op je en een remedieflesje van Cosmic & Flower heb ik tussen de Heilig Hart-beelden gezet.
We spraken af voor een sessie samen met jou die ik kosteloos wilde doen, daar ik nog niet eerder met zo’n jong kindje had gewerkt. Je kwam in april samen met je moeder bij mij in de praktijk. Het pad naar de praktijk had je in je speciale loopstoel afgelegd. Binnen wilde je enkel bij moeder zitten en uiteindelijk ging je met de Playmobil spelen. Ik heb me op je afgestemd en ging het gesprek aan met je lieve moeder. Er kwam uit het afstemmen dat jij niet op deze aarde wilde zijn, maar liever in het Universum. Een remedie zou de uitkomst zijn. Tien dagen lang elke dag een druppel in je aura van de Cosmic & Flower remedies zou jou weer naar beneden halen. Ondertussen zat je heerlijk met de kaarten van de dolfijnendesk te spelen. Je kreeg ook een edelsteentje mee en i.p.v. in je broekzak, deed je deed deze in een Playmobilschatkistje en nam je dit trots mee naar huis. Toen ik naar je speciale schoenen had gekeken, kon ik enkel uitbrengen dat je hier nooit op leerde lopen. Jouw voetjes hebben vrijheid nodig en dat liet je ook direct zien doordat je niet alleen je schoenen, maar ook je sokken bij binnenkomst had uitgedaan.
Ik hoorde vorige maand van je moeder dat het al beter met je gaat; de speciale schoenen droeg je niet, de rolstoel was onnodig, je staat te springen op te trampoline, klimt op vensterbanken haha…. maar ook begin je verstaanbare zinnetjes te maken. Ook vertelde ze dat je graag met de pendel speelt en vaak geïnteresseerd staat bij het altaartje waar “speciale dingen” staan.
En nu… nu kwam je mij bedanken met deze mooie bos zomerbloemen en al je liefde omdat jij KAN lopen. Niets geen artsen meer aan jouw lijfje, maar vrijheid voor jou. Teruggehaald naar de aarde. Ik ben je zo dankbaar, je moeder dankbaar dat wij elkaar ontmoet hebben, precies op het goede moment. Dat ze vertrouwen in mijn kunnen had.
Maar ook mezelf ben ik heel dankbaar dat ik mag laten zien en inzien wat mijn krachten zijn om samen te werken met hetgeen dat er is en niet zichtbaar is.
Ik vertrouw…..